Gisteren het hotel in Pittsburgh verlaten om naar ons verblijf in Chicago te gaan.
Dat is een behoorlijk stuk rijden en onderweg zijn we ook nog naar een outlet mall geweest omdat Fred nog wat sneakers wilde hebben (de outleg lag op de route !) De eerste honderd miles ging nog door mooi heuvelachtig gebied, de andere honderden miles door heel erg saai gebied.

In Lafayette (indiana) overnacht in de La Quinta hotel omdat alle andere hotels in Lafeyette vol waren en waarom??? In lafayette is niets te doen! Maar het hotel was toch redelijk goed en we hebben zelfs nog gezwommen in het zwembad! Het internet was het snelste internet tot nu toe dus al met al een meevaller. Vanaochtend maar niet ontbeten omdat dat voor 9 uur moest en wij nog even wilden uitslapen tot 9.04. Na gedouched en ingepakt te hebben zijn we op weg gegaan naar Chicago. Dit was een 2 uur durend tripje door wederom weinig enerverend gebied! Wel heel bijzonder een windmolen park dat zo enorm groot was dat we wel een kwartier hebben gereden om van begin tot eind te komen. Ben wel benieuwd hoeveel stroom dit nou oplevert?

In Chicago eerst naar het honkbalstadium om kaartjes voor de wedstrijd van vanavond te kopen (we hebben echt hele goede kaartjes, dicht bij het veld!) en toen op zoek naar ons B&B. We waren iets te vroeg en er hing een briefje op de deur dat wij achter het huis op de veranda maar even moesten wachten. Na een kwartier kwam Mell de Innkeeper ons welkom heten en bracht ons naar onze kamer en dat was dus Ahhhhhh wat mooi en bijzonder.

De woon / slaapkamer:

De badkamer en onze wastafel:

Vandaag de binnenstad van Pittsburgh bekeken en dat was de moeite meer dan waard. Geen grote stad maar toch mooi en de mensen vriendelijk. En heel toevallig was er ook een kunstmarkt waar veel mooie dingen te zien waren.  Ook maar alvast kaartjes gekocht voor de honkbalwedstrijd van vanavond Pittsburgh Pirates tegen de New York Mets. We verheugen ons daar enorm op! Hieronder wat foto's van Pittsburgh:

En 's-avonds dus naar het honkbal. Speciaal petjes gekocht en zekerheidshalve een poncho voor de regen.

We hebben geen bal gegooid zien worden en de tickets ........ weggegooid geld want er is geen mogelijkheid om dit terug te krijgen. Je kunt wel een andere keer gaan maar dat gaat ons niet zo 123 lukken......

Naar overal is onze indruk van Pittsburgh een hele goede!

Morgen weer vroeg op pad op weg naar Chicago op weg naar een andere honkbalwedstrijd en naar een prachtig Bed en Breakfast. Dat is zo'n 530 mijl rijden dus onderweg weer ergens overnachten. Ik denk in Lafayette.....

Zaterdag, alweer de laatste volle dag in ons huis in WV. We werden fantastisch wakker, het was inmiddels droog geworden, en er stond een hert met kalfje (yep, bambi weer!) naast ons slaapkamerraam! Ze hadden ons in eerste instantie helemaal niet door, dus we hebben heerlijk staan kijken hoe de kleine dronk.

Daarna een lekker ontbijtje gemaakt en de ochtend lekker in het zonnetje op het terras doorgebracht. Een kleine 50 meter verderop ging er een hert (Karin denkt zwanger) op haar gemak liggen herkauwen.

Er zou vandaag bij de skibanen hier vlakbij een race zijn, heel af en toe hoorden we ook wat, dus besloten we hier in de middag maar eens heen te gaan. We hoopten wat spectakel te zien, het had de nacht natuurlijk flink geregend. Het was idd een boel modder, maar niet zo heel spectaculair, tot die ene quad vlam vatte,......Toch wel redelijk snel geblust, dus we besloten weer terug te gaan naar ons huis. Toen zag Karin weer een bever, en eindelijk, Fred zag hem nu ook!

Verder deze dag wat gelezen, Fred ging nog een laatste keer in de hottub, en de spullen pakken.

Vanochtend werden we weer wakker van de regen, toen het droog was alles in de auto en de sleutels ingeleverd. Op de weg uit het park zagen we twee roofvogels aan een dood dier knabbelen, was groot, lag op z'n rug, iets met een schild.....het moet haast wel een schildpad geweest zijn!
Het grootste stuk richting Pittsburgh zijn we weer over landwegen gereden, zo leuk! Al die kleine dorpjes, veel Duitse plaatsnamen ook steeds. Ook nog een raaf gezien.Toen we de highway opreden begon het weer te regenen, en niet zo'n beetje ook! Denk dat we in dat uur tijd net zoveel regen hebben gehad als oost Nederland de afgelopen weken.

Met vlagen zagen we niet meer dan de knipperlichten van de auto voor ons, of een klein stukje witte streep naast de auto, langzaam rijden dus. Maar toen we in de buurt van Pittsburgh kwamen werd het droog. Fred had een outlet winkelcentrum op de route uitgezocht, want hij wilde graag nog converse schoenen kopen, helaas was er geen converse winkel (meer), was sowieso klein, dus we waren snel weer weg. Hierdoor waren we al om 1 uur in ons hotel, maar gelukkig konden we al in onze kamer.
Mooi boutique hotel in een oude priorij (van Duitse Benedictijnse monniken), de buitenwijk waar het ligt heet "Deutschtown" en ligt vlakbij het honkbal stadium. Morgenavond gaan we naar Pittsburgh Pirates tegen de New York Mets. We kunnen hier in het hotel een package krijgen, waarbij we met hun busje naar het stadion en later weer terug kunnen.

In de middag even de wijk verkend: mooie oude opgeknapte huizen, en verderop zie je de skyline van de binnenstad, die gaan we morgen overdag verkennen.

Wat begon als een donkere regenachtige dag, waarbij we twijfelden wat te doen: gaan we er nog op uit, of blijven we "thuis", werd een geweldige dag met heel veel indrukken!
Fred had al aangegeven dat hij heel graag naar een oude houten overdekte brug wilde. Bij het kaartspel van West Viginia met allerlei mooie plaatjes, die Karin voor het scrappen had gekocht, stonden er een paar genoemd. De dichtbijzijnde was in Phillipi, een uur rijden van hier. Het was niet de mooiste, maar volgens Fred was het wel een mooie rit door de bergen, dus maar doen.
Tijdens het ontbijt had Karin trouwens al een specht en een kolibri gezien in het boompje bij de voordeur. Ze bleken niet heel erg schuw, en Fred postte op een stoel naast de voordeur en kon zo prachtige foto's maken!

De specht was een zogenaamde "Yellow bellied sapsucker" die het sap uit de boom zuigt. De Kolibri (vrouwelijke ruby throated hummingbird) vloog steeds met hem mee, blijkbaar profiteerde die van de restjes die de specht liet zitten.....

Toen we later toch maar in de auto stapten om weg te gaan, zag Karin voor de garagedeuren iets fel roods:

Dit diertje was zo'n 7-8 cm groot, heel traag, dus goed te fotograferen. Later thuis maar eens opgezocht, dit blijkt de jonge vorm van een watersalamander. Deze jonge vorm kan hele einden over het droge kruipen, om zo een nieuw water te gaan bevolken. Ze noemen het dier hier een "red eft", het volwassen dier is saai groen en heet de "eastern newt". Je ziet ze voornamelijk in het bos na een flinke regenbui.....

Onderweg naar Philippi zag Karin nogmaals, maar nu heel zeker en duidelijk een bever!
Helaas was de overdekte brug gesloten voor auto's vanwege opknapwerkzaamheden, maar dat was eigenlijk alleen maar goed, want we konden er wel doorheen lopen nu. De brug is in 1852 gebouwd, iemand in het stadje wist ons te vertellen dat degene die hem gebouwd heeft eerst met een miniatuur versie naar de staat is gegaan (normaal wilden ze bouwtekeningen en zo), legde de mini brug tussen twee stoelen en ging erop staan. Toen mocht hij hem maken! Helemaal van hout, en vroeger moest je tol betalen om er overheen te gaan (ook voor de dieren die je meenam!).

Begin 20e eeuw is de brug verstevigd met beton zodat er gewone auto's doorheen kunnen, op twee gescheiden banen.

Wat we van te voren niet wisten was dat Philippi ook een belangrijk stadje is in de geschiedenis. Er leefde ten tijde van de burgeroorlogen een dokter Meyer die erg vooruitstrevend was, op allerlei gebied. Zo maakte hij de eerste beenprothese, die hier in een klein museumpje (is oude station) ligt. Nu is Meyer een bekende prothese fabrikant. Daarnaast ontwikkelde hij een manier om lichamen te balsemen/mummificeren. Er zijn nog twee mummies bewaard gebleven die rond 1900 aan tbc overleden waren in het plaatselijke gesticht. Ook die worden in dit museumpje tentoongesteld.

Daarnaast blijkt zich in Phillipi de eerste slag van de eerste burgeroorlog plaats te hebben gevonden. En net dit weekend werd dit daar herdacht: "Reunion of the Blue and Grey". Er was een braderie en er liepen heel veel mensen rond in kleding uit de tijd van de 1e burgeroorlog. Ook standjes met attributen uit die tijd, oa van een chirurg. Leuk om te zien, leuk gesprek met de man die hiermee rondreisde en graag meer wilde vertellen toen hij hoorde dat Karin een para-medisch beroep had en we uit Nederland kwamen! Karin kreeg zelfs een replica van een kogel uit die tijd mee, nadat hij de tang gedemonstreerd had waarmee ze kogels uit lichamen verwijderden....
Er was een grote groep mensen in klederdracht, die op diverse plaatsen hun authentieke tentjes hadden neergezet. Morgen wordt de slag hier namelijk nagespeeld.
Overigens had het in Phillipi helemaal nog niet geregend, scheen de zon volop en was het nog heel warm! Nadat we alles gezien hadden begon het toch ook hier te regenen, en besloten we via een hele mooie rustige route terug te rijden. Hier in het dal zag Karin eerst nog een Blue Jay (blauwe vogel) en hier op het park nog twee visarenden!

Vandaag was het half bewolkt, volgens de weersverwachtingen gaat het aan het einde van de middag en ook morgen regenen, dus besloten we vanochtend naar de waterval bij Davis te rijden. Dit is een waterval van de Blackwater rivier die hier in de vallei begint. Het water is heel donker, heeft de kleur van sterke thee, vandaar de naam. Deze kleur komt door de tannine in het water, afkomstig van de naaldbomen en het mos. De waterval ligt in een state park, duidelijke bewegwijzering en mooie trappen ernaartoe.

Al heel snel hoor je het lawaai van het vallende water! Naast de waterval kun je elkaar bijna niet verstaan!

Wat indrukwekkend! 75 foot (zo'n 25 meter) stort het bruine water naar beneden.

Gelukkig scheen de zon af en toe nog, de temperatuur was nog heel aangenaam! Boven het water zweefden steeds 2 grote arenden, prachtig gezicht!
Nadat we nog wat souveniers en een avondmaaltijd hadden gekocht (macaroni) zijn we terug gereden naar ons huis, in de verte hoorden we het al rommelen, maar uiteindelijk ging het pas rond half 5 echt druppelen.
Het aantal herten dat we zien is trouwens niet meer te tellen! Maar het blijft mooi en bijzonder om te zien. Deze huppelde toch maar weg toen we de autoraampjes open draaiden.....