Weer thuis,.....Koud, koud water uit de kraan, geen wind, geen mooie warme blauwe zee, het ruikt anders,....

We hebben gisteren voor vertrek even goed afscheid genomen van het eiland bij de zoutpier, even nog de wind door onze haren, de warme zon op de huid, de geuren in ons opnemen! We willen niet weg!

Die ochtend stond bij het opstaan ook de grijze kater alweer voor de deur, we hadden nog een blikje tonijn, die hij met smaak heeft opgegeten, daarna viel hij onder een stoel in slaap. Ook afscheid van genomen dus, hopelijk gaat het hem goed!

Maar we hebben tegen iedereen gewoon tot ziens gezegd, tot volgend jaar! Sparen dus maar weer!

De vlucht was erg relaxed, wat we nog nooit meegemaakt hadden: het vliegtuig zat maar voor 2/3 vol. Wij hadden een rij van 3 stoelen met z'n 2'en, en weer plaatsen direct achter de comfort class, dus extra beenruimte. Dat was dus wel lekker, daarbij was de reis zelfs minder dan 9 uur, dus het viel best mee. We hebben allebei wat films gekeken, en een beetje gedut.

Video van het opsteigen
Klik hier om de video af te spelen (in geval van een andere browser dan Internet Explorer)

Afhandelen op schiphol ging ook allemaal erg vlot, met een half uur stonden we buiten. Karin haar ouders stonden te wachten. De katten waren allemaal erg blij ons weer te zien! Oskar baldadig als altijd, Florian hard mauwend (voorzover hij dat kan, met zijn zachte stem) en Alexx gewoon, rustig als altijd, maar wel intens gelukkig als ze daarna weer bij ons op bed mag slapen. Lekker met z'n 5en in ons eigen zachte bed! En daarna samen met Florian douchen. Nou, dat maakt dan wel veel goed, gelukkig. Maar verder is het wennen, we zijn ook nog wat moe en hebben een jet-lag. Gelukkig zijn we nog even vrij. Karin moet vrijdag weer werken (en het weekend), Fred is de hele week nog vrij.

Koffers zijn uitgepakt, 1e wasmachine draait.

Zondag, onze laatste volle dag hier!. Na het ontbijt zijn we nog even Kralendijk in gegaan. Er lag weer een grote boot, de Maasdam uit Rotterdam. Maar de drukte viel wel mee. We hebben nog even wat laatste souveniers gekocht. Daarna zijn we naar het softbalveld in Terra Kora gereden, er was inderdaad een wedstrijd. Het was een oefenwedstrijd, over 2 weken begint "het toernooi" zoals ze dat hier noemen.

We hebben gezellig gekeken, toen de wedstrijd was afgelopen zijn we wat gaan eten bij Latina Fogon, een lokaal eettentje. Karin at de Wahoo en Fred de kippenfilet. Eigenlijk had Karin zin in soep, die is daar erg goed, maar helaas was er deze dag soep van ingewanden, dat hebben we maar niet gedaan!

Na het eten zijn we nog even terug naar het softbalveld gegaan, waar de kinderen een honkbalwedstrijd speelden. Nog heel even gekeken en toen terug naar ons huisje om nog wat te zwemmen en te zonnen. Voor het eerst waren we niet alleen bij het zwembad.

's Avonds eerst nog wat gedronken met Liz en Ed, Amerikaanse vrienden die hier wonen, en die we al jaren kennen. Daarna gegeten bij City Cafe. Het was er erg druk, want het was Superbowl avond. Dè American football wedstrijd van het jaar, er stond een groot scherm en hele families waren aangeschoven. Lekker gegeten, Karin had een heerlijke champignonsoep (!) vooraf en Baracuda als hoofdgerecht en Fred had vooraf de carpaccio en als hoofdgerecht pittige garnalen. We namen ook een toetje, Fred ging voor de appeltaart en Karin nam de banana split, speciaal gemaakt van bananen uit de tuin van de kok!

Iedere keer als we bij ons huis zijn hebben we lekker gezelschap van de grijze kater, soms is Wanda, de zwarte poes erbij. Maar de kater is zo gezellig! Van de week bij het eten hier heeft hij ook steeds bij ons aan tafel gezeten en vooral met Fred gestoeid.

Hij is ook zo speels, loopt soms als een gek rond te rennen, zomaar, van plezier! Hopelijk kan hij hier blijven, 't is echt een lieverd! Maandagochtend stond hij ook alweer voor de deur te wachten toen we opstonden. We hadden nog een blikje vis, dat hebben we maar aan hem gevoerd. Goed om te zien was dat hij en Wanda gisteren bij de bbq van de kok ook vis en vlees kregen.

We hadden hem vrijdagmiddag al wel zien fietsen in Kralendijk, maar gisteravond zaten we samen in het restaurant met Rik Felderhof. Het was echt zalig eten bij It Rains Fishes, alleen was Karin niet helemaal lekker en had aan het voorgerecht meer dan genoeg. Waarschijnlijk 's ochtends al te weinig gegeten en gedronken, want bij het ezelpark was ze al niet helemaal lekker geworden, beetje draaierig en zo. Dus echt zin om veel te eten had ze helaas niet. Wel alles geproefd, en het was zalig, hoofdgerecht mee naar huis genomen, maar we hebben niet echt een oven om op te warmen.

Zaterdagmorgen rustig aan gedaan en wat gelezen en vroeg in de middag naar Kralendijk vertrokken om met de watertaxi naar Klein Bonaire te gaan, het eilandje hier voor de kust. Lekker tochtje met de boot en aan een strandje afgezet. Op de boot nog wel een vliegende vis gezien, helaas geen tuimelaars dit keer. Direct het water in, maar de stroming is rond Klein best sterk, dus besloten we eerst een stuk stroomopwaarts langs het strand te lopen, en ons daarna met de stroming mee terug laten drijven naar waar we onze spullen hadden neergelegd.

Het zicht onder water is wel eens beter geweest, maar het had vanochtend vroeg dan ook weer flink geregend. Bij het strandje hadden we al grote scholen vissen gezien, waar we midden tussen konden zwemmen, helemaal niet schuw, maar die werden vanaf de bootjes dan ook gevoerd. Verderop was er prachtig koraal, heerlijk langs het rif gezwommen en genoten van de veelvoud aan mooie vissen en koraal. Helaas dit keer geen schildpad gezien!

Toen we weer bij onze spullen hadden hebben we nog wat in de zon gelegen om op te drogen, en om half 5 kwam de watertaxi ons alweer ophalen. Moeten we vaker en langer doen, zo naar Klein!

Bij ons huisje eerst alle zand van ons af gespoeld, en uiteraard de katten eten gegeven (de zwarte poes was er: Wanda, die hoort echt hier, de rest is aan komen lopen). Straks hier op het park een kleinigheidje eten. Proberen nog even allebei een boek uit te lezen!

Donderdagochtend zijn we weer naar Rincon gereden. We hebben er een tijd rondgelopen en wat foto's gemaakt. We zijn ook langs het tehuis voor gehandicapten gelopen, normaal hebben ze daar een winkeltje, maar er was nu niets. Later zagen we dat er een cruiseschip was, dus waarschijnlijk waren ze met hun handel daarheen.

Rond lunchtijd zijn we naar Rose Inn gegaan. Lekker onder de bomen genoten van Carni Stoba (gestoofd rundvlees) en Cabritu Stoba (geit), met rijst met bonen, funchi, tutu, gebakken banaan en salade. Hmmmmm. Het werd op een gegeven moment erg druk, tja, als je 2 dagen gesloten bent geweest! Populair restaurant! We hebben wel een paar uur gezeten.

's Middags terug naar ons huisje om het eten te laten zakken. Onze grijze vriend kwam ons ook weer gezelschap houden. Hij is heel voorzichtig, vreselijk zachtaardig en een ongelooflijke knuffelkat, als je eenmaal zijn vertrouwen gewonnen hebt. Spelen doet hij ook graag, maar heel voorzichtig. Hij wilde alleen niet naar binnen getild worden om even voor de skypecamera te poseren. Aan het eind van de middag zijn we gaan snorkelen bij Andrea, een duikstek net iets zuidelijker van hier, met een klein standje met palmparasols.

Heel veel mooie dingen gezien, ondanks dat het water niet zo helder was (in het zuiden is het beter). Helaas geen schildpad. Maar wel veel porcupinefish (grote ballonvis met stekels), ook een moeder (lelijk!) met jong. Op een gegeven moment kreeg Fred het koud, en ging aan wal, Karin wilde nog doorgaan. Daarna veel bijzondere dingen gezien (de moeder met jong) maar ook een vrijzwemmende murene, een spotted eal, krabbetjes. Fred had aan de kant een poel water gevonden met allemaal jonge visjes, ieniemienie kleine surgeon fish en sergeant majoors. Ook zat er een borstelworm.

Die avond heerlijk op ons terras gelezen en later "wie is de mol?" gekeken!

Vrijdagmorgen besloten we om de ezels een bezoekje te brengen in het ezelpark hier. Daar zijn heel veel ezels opgevangen die in het wild in problemen zijn gekomen. Een paar honderd zitten er inmiddels. Ze hebben een groot stuk waar ze vrij rond lopen, daar kun je met je auto doorheen, je kunt dan ook voer meenemen als je wilt. Nou dat hebben we geweten! Ze bleven achter de auto aanrennen, ernaast, ervoor staan, koppen naar binnen (gewoon met z'n 8en tegelijk! Fred vond het vrij intimiderend, en heeft op een gegeven moment zijn raampje dichtgedraaid. Karin is later in de laadbak gaan zitten en kon daarvandaan alle ezels prima voeren. Wel indrukwekkend ook, als je tussen tientallen ezels staat. Allemaal even gretig voor het voer, onderling bijtend en trappend. Jou ook wegduwen. Maar uiteindelijk ben jij sterker, en kun je ze wel opzij duwen als het moet.

Op een gegeven moment zagen we in een cactus ook een warawara, een locale roofvogel die we nog niet hadden gezien, dit jaar. Fred heeft mooie foto“™s kunnen maken.

We waren toen ook bijna aan het eind van de safari-route, bij de grote voederplaats, dus daar hebben we het laatste beetje voer in de troggen verdeeld. Hierna hebben we wat gedronken in het winkeltje, tijdje gepraat met een werkneemster uit Nederland. Souveniers meegenomen en nog even bij de baby-ezels langsgegaan.

Het was alweer tegen 3en toen we terug bij ons huisje waren. Even een soepje gemaakt en met de grijze kater gekroelt. Met de manager van hier gepraat over het eiland en de huisdieren. Daarna zijn we nog even gaan zwemmen in het zwembad, om al het ezel-stof van ons af te spoelen!

Nu dit verslag tikken en daarna eten bij “It rains fishes“ een begrip hier op Bonaire.

Dinsdagavond hebben we lekker lang op onze porch zitten lezen. Op een gegeven moment kregen we weer bezoek van de brutale zwarte poes en de prachtige maar beetje schuwe grijze kater. Poes liep weer gelijk door richting koelkast, maar we waren voorbereid, we hadden een paar bakjes kattenvoer gekocht! De poes viel gulzig aan, maar de kater hoefde niet. Hm, nou ja, dan zal hij ook wel geen honger hebben, anders had hij vast wel gegeten. Ze bleven allebei gezellig bij ons liggen, en op een gegeven moment kwam de kater zelfs kopjes geven, en kon ik hem ook aanhalen. Hij bleek heel erg knuffelig, en wilde dolgraag geaaid worden. Ik kreeg zelfs liefdesbeetjes van hem. Hij is ook nog erg jong, dus voorzichtig een beetje spelen wilde hij ook wel. Heerlijk rollend op mijn voeten. Hij is echt heel mooi en heeft een superzachte vacht! De poes kon ik zelf oppakken en op mijn schoot nemen.

Woensdag hebben we een heel luie dag gehouden, beetje uitgeslapen, ontbeten met wat we nog hadden en lekker gelezen op het terras. Karin is rond de middag wat door de tuinen gaan lopen en heeft eea gefotografeerd. Mooi aangelegd allemaal, de tuinmannen waren vandaag ook bezig met onderhoud.

Vanochtend was het redelijk bewolkt, en dus zijn we niet gaan snorkelen, je ziet toch beter als de zon schijnt. Maar vanmiddag klaarde het weer helemaal op en toen zijn we lekker bij het zwembad gaan zitten. Daar is het in de zon prima uit te houden, met de wind over je heen. Fred is nog wat gaan rondlopen om foto's te maken. Hij wilde zo graag een kolibrie fotograferen. En het is gelukt! We zien ze hier dagelijks, maar ze zijn zo snel, dat het lastig fotograferen is.

Aan het einde van de middag zijn we boodschappen gaan doen, ontbijtspullen en drinken. Het was druk, op de weg en in de winkel: spits op Bonaire!

Toen we weer terug bij het huisje waren kwam de zwarte poes ons weer bezoeken. Weer lekker gegeten. We hadden ook kattensnoepjes meegenomen, maar die hoefde ze niet. Misschien dat de kater dat wel lust,“¦.. Nu ligt ze heerlijk op Fred's handdoek in de ligstoel te slapen. Blijft gezellig om dieren om je heen te hebben!

Vanavond hebben we gereserveerd bij restaurant Bambu, schijnt ook goed te zijn, dus ben benieuwd!