We besloten om gisteravond toch maar met de auto naar het honkbal te gaan. Het zou ruim een half uur lopen zijn, dat is heen niet zo'n probleem, maar als de wedstrijd pas rond 12 uur afgelopen zou zijn, is dat terug minder. We wisten dat het fris zou zijn, het was wel strak blauw, maar er stond een frisse wind, dus truien en jack mee! Uiteraard stonden we weer stipt voor de poort toen hij open ging, als we dan gaan willen we ook alles meemaken, iets in het stadion eten, rondlopen, sfeer proeven. We wisten dat er zeker geen regen zou komen, dus gekozen voor dure kaartjes dicht bij het veld
en wel naast de duggout van de tegenpartij, want dat waren de Washington Nationals, waar we fan van zijn! En dan zou vanavond ook nog eens hun beste pitcher gaan gooien! Dus we zaten op 4 rijen van het veld, direct naast de Nats duggout, tussen hun fans! Maar dat maakt bij honkbal niet zoveel uit, de fans van de verschillende clubs zitten gewoon door elkaar en zijn gewoon vriendschappelijk. De wedstrijd was een hit, voor de Nationals dan....de eerste pitcher van de Chicago White Sox gooide echt heel slecht, dit resulteerde in de eerste 2 innings in 3 homeruns, 6 punten voor de Nats. Pas in de laatste inning boden de White sox iets tegenstand, het werd uiteindelijk 11-4. Mooie uitslag!
We hadden met Mell afgesproken om vanochtend rond 9 uur te ontbijten. Er waren nog twee mensen die met ons mee aten, uit Philadelphia, een professor die hier een praatje moest houden over stamcellen. Leuke gesprekken gehad, ook met Mell, die een geweldig ontbijt had gemaakt. De tafel was ten eerste heel chique gedekt. Er was van alles te drinken, en om te beginnen waren er lekkere granen met melk. Daarna kwam het warme deel: heerlijke pannenkoekjes met warm fruit, roerei, gepocheerde eieren, diverse soorten worstjes. Er was fruit en yoghurt, en ter afsluiting kregen we allemaal nog een glas fruit-vezel-vitamine shake. Zo, wij konden er tegen!
Mell had ons gisteren bij een drankje al uitgebreid verteld over de geschiedenis van dit huis en de buurt. De wijk heet Bronzeville en is onderdeel van het blues district. Bronzeville omdat dit van ouds her (en nog steeds) een zwarte wijk is. Als eerste kwamen hier de zwarten emigranten uit het zuiden wonen, toen mochten ze zich nog niet in het centrum van de stad vestigen. Hieruit zijn diverse bewegingen ontstaan, zowel in de muziek alsook in gelijke rechten voor zwart en blank. Eind 20e eeuw verloederde de wijk een beetje, en werden sommige van de prachtige huizen gesloopt. Maar snel daarna zag men de waarde van de grote oude huizen en de wijk en zijn historie in en begonnen de middenklasse zwarten hier huizen te kopen en op te knappen. Zo ook Mell en zijn vrouw Angie.
Mell had ons ook nog wat tips gegeven van dingen die we nog konden gaan zien in Chicago, nadat we vertelden wat we al hadden gezien, waar we van hielden en zo. Hoog op zijn advieslijst, en ook die van ons stond nog Millenium Park, een gigantisch stadspark tussen de binnenstad en Lake Michigan. Ook Navy Pier wilden we wel zien, dit is een grote pier, een halve mijl lang, dit jaar 100 jaar oud, waar van alles te doen is. We hadden al besloten dat we met de El zouden gaan, de bovengrondse metro, die ligt hier 2 blokken verderop. Het was vanochtend wel wat bewolkt en er zou mogelijk wat regen komen, dus paraplu mee voor de zekerheid. Qua temperatuur was een t-shirt wel voldoende, er stond bijna geen wind. Dus met de metro naar het centrum gereden en Millenium park helemaal doorgewandeld, wat een rust! In Grant park waren wat bezigheden omdat er dit weekend Bluesfestival is, maar verder zo een rust! De fontein bekeken, wat gedronken en helemaal tot het einde gelopen.
Daarna wilden we naar Navy Pier.....maar dat was precies aan de andere kant.....dus besloten we weer gebruik te maken van de watertaxi en ons over Lake Michigan daarheen te laten varen. Helaas begon het wel een beetje te motregenen, ik denk dat Navy Pier in de zon leuker is!
Maar het was de moeite waard om te zien. Er zijn daar vooral veel eetgelegenheden, en we bedachten dat we wel zin hadden in vis of zoiets. Toen vonden we een grappig restaurant "Bubba Gumbs shrimp and crab company". In de stijl van de film Forrest Gumb, en met heerlijke garnalen en krab menu's! Karin een salade met krab en garnalen, ei en avocado met een bosbessen smoothie erbij, Fred 4 soorten garnalen met frietjes en een fruitsapje.
Daarna langs de haven gelopen, weer terug naar Millenium Park om op zoek te gaan naar de "Bean" daar waren we blijkbaar eerst voor langs gelopen, maar die hoort toch echt bij Chicago sinds een paar jaar. Een bijzonder kunstwerk, een gladde spiegelende "boon" waarin je jezelf, de stad en de lucht prachtig gespiegeld ziet.
Helaas veranderde de motregen zo langzaam aan in echte regen, en besloten we hierna de El terug naar onze Bed and Breakfast te nemen, konden we nog een halve middag en avond van onze prachtige kamers genieten. We raken niet uitgekeken in dit mooie huis (we mogen overal komen, zitten, rondsnuffelen), zoveel mooie details!
En we hebben ook nog even vanuit de jaccuzi een stuk van de wedstrijd van gisteravond terug kunnen kijken.....
Die avond wilden we nog ergens wat eten, Mell had ons een rock-cafe in de buurt aangeraden (nadat hij onze muziek smaak had gepeild), meerdere verdiepingen met verschillende muziek, halverwege een platenzaak en op het dak een bar met terras en live muziek. Helemaal goed, dus daar heeft Fred z'n laatste Chicago hamburger gegeten en Karin een nacho's voorgerecht en een lekker biertje van de tap.
Toen we terug kwamen bij de B&B zat Mell met zijn buurvrouw uit
Canada en hun twee honden op het terras. We raakten in gesprek en zijn
tot 10 uur lekker buiten geweest. Fred moest heel even wennen aan de
honden, nou ja, de 6 maanden oude pup Zora (een engelse Mastiff) hadden
we al ontmoet en gezien dat ze heel vriendelijk was. Maar de 1 jaar oude
Staffordshire terrier Ella was even wennen voor Fred, maar ging
uiteindelijk ook prima (Ella luisterde heel erg goed, dat scheelt).
Uiteindelijk probeerde Zora steeds op schoot te kruipen bij ons, kop op
je schouder, ze denkt echt dat ze nog een baby is, hihi
Annecy 2023
